​​​​​​​เรื่องเล่าผี!!

[Tawanida]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน และก็ค่อนข้างซน กระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า และแก่ไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งโรงเรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างยาวนาน จึงไม่สนเท่ห์ใจที่จะมีเรื่องมีราวร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ว่าไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งหมดของสถานศึกษา ถูกเก็บเอาไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องเว้นแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรคุณครู ประดับอยู่ ที่ผนังคงจะแทบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนกันที่เป็นคุณครูสายการศึกษาเล่าเรียน หรือเปล่าใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนไหนกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ในทันทีว่า ห้องเหล่านี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในโรงเรียนต่างทราบกันดีอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ออกจะน่ากลัว อย่างมากมาย แต่ว่าดูเหมือนด้วยความดื้อ ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็พูดได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวเหล่านี้ กลายเป็นเรื่องขำขันที่ถูกเอามาหลอก สหายหรือมาพูดเล่าเกินจริง จนกระทั่งไม่ได้คิดอะไรเยอะแยะนักนั่นเอง


แต่ว่าแล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานศึกษาได้จัดการ ปิดสถานที่เรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนฝูงๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้กระทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นจะต้องนั่งรออาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน และความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้กล่าวว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของเรา ได้เดินเข้าไปมองที่ห้องกับกลายเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ทางเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ แล้วก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ในทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในช่วงตอนเวลาเย็นที่เงียบกริบของสถานศึกษา โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงรวมทั้งเริ่มน่ากลัวขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับสหายๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนผู้หญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันทีทันใด และผมมั่นอกมั่นใจได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่แท้ และก็รู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้ารับรองเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกร้องเพลงขึ้น และก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่พวกเราไม่สามารถอธิบายได้ เรื่องผี

แต่ว่าด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูราวกับว่ายังคงตลกขบขัน กับเพื่อนพ้องผู้หญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากไม่น้อยเลยทีเดียวนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรอย่างงี้ หรือ โลกสวยมากมายก่ายกอง นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าไม่เป็นไรหรอกพวกคุณครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เนื่องจากหอประชุมนั้น ค่อนข้างที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากนั่นเอง เล่าเรื่องผี

แต่ว่าดูราวกับว่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย เพื่อนฝูงๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว และก็ผมก็นึกในใจว่า เพราะเหตุไรพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็อาจรู้เรื่องได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเช่นเดียวกัน 

แต่ว่าต่อจากนั้น ประมาณ 10 กว่านาคราวหลังจากที่พวกเราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องและก็ด้วยความตกอกตกใจ พร้อมกับประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ไร้คนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็ไม่เห็นคนไหนกันอยู่ด้วย เหมือนกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดกันด้วยความหวาดกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นผู้เดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้มองเห็นอะไรแต่อยู่ๆก็เห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมทราบได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน และมันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีด และดังทั้งยังโรงเรียน จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูและก็คุณครูต่างพากันมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นและก็พวกเราก็ได้ ทำการเล่าเรื่องราวทั้งผองให้ฟัง จนถึงทำให้ครูที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆเดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

จากนั้นเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเกิดเรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาเครื่องดนตรีมาไว้ที่บนเวที รวมทั้งจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก แม้ว่าอาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และก็ไม่ยอมรับอาจารย์ทันทีทันใดหรือรวมไปถึงการขนของ หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ต้องไปกันทีละหลายคนอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากเพื่อนกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และก็หัวข้อนี้ก็แปลงเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เรื่องเล่าผี